Pagina's

woensdag 30 juli 2014

25 keer Jamie!


Nummer 1, juni/juli 2011, The Italian Issue! Met 90 Fool-proof recepten! Funky & chique frieten, Tapenade eieren, Crema fritta en een persoonlijke favoriet: Panzanella ontbijt! Ik viel als een blok voor dit tijdschrift, van mij, van mij, van mij!

Mijn eerste Jamie Magazine heb ik natuurlijk nog steeds, want niets gaat er weg van de man die mij heeft laten zien dat koken het combineren van smaken is, die je daarna in een gewone huis-tuin-en keukenschaal mikt, een stukje vlees erbij op een plank legt en daarna oppeuzelt met een bestek van de Ikea. En wee degene die probeert mijn plank met Jamie Magazines uit te dunnen!

Niets torentjes van.... priegelige blokjes met..... driekleurenstaafjes met een topje van.... nee! Hij houdt er net zoals ik niet van om van al die heerlijke kleine aardbeitjes eerst de kroontjes af te snijden voordat ze in je smoothie verdwijnen of om elk blaadje munt of basilicum van het takje af te halen voordat je het gebruikt. Gewoon het bovenste deel van de takjes afdraaien, fijnhakken en gebruiken. Makkelijk, simpel, pot op tafel, eenvoud, seizoenen en kijken bij de buren.
Kijken bij de buren? Ja, want ik denk dat er niet één tv-kook-persoonlijkheid is die niet altijd en eeuwig beweert dat dit zijn recept is en degene waar hij het vandaan heeft in zijn of haar waarde laat en bij name noemt.

Jamie Oliver, je houdt van hem of niet. En het mag duidelijk zijn, ik ben van het eerste type. Of het nou is om het laten kennismaken met de Engelse, Amerikaanse of andere buitenlandse keuken, zijn betrokkenheid bij kansarme jongeren die via de Fifteen Foundation worden opgeleid, het vechten voor gezonde schoolmaaltijden of het zich hard maken om obesitas te bestrijden. Wie kan nou niet van deze fanatieke Engelsman houden? Omdat hij gebruik maakt van zijn bekendheid? Waarom niet?


Nummer 11, november/december 2012, Kerst zonder stress! Gebraden kalkoen, kerstsalsa en de oh zo lekkere ultieme kaasplank. Je zou wel raar zijn als je wat anders doet!

Geen stress in de keuken, maar wel een goede maaltijd neerzetten. Toegeven die 30 minuten en 15 minuten maaltijden zijn strak, heel strak en mij lukt het 9 van de 10 keer niet, maar who cares? Ik niet en mijn "opeters" helemaal niet.


Nummer 17, september 2013, Zon op je bord! Bramenjacht, Zeeuwse kokkels en die werkelijk verrukkelijke Chocolade-chilimousse.

En een magazine vol salades om dat zomer zon gevoel nog heel even vast te houden. En dat lukt hem, ik wordt blij als ik naar de plaatjes kijk, voel de zon bijna op mijn armen branden en zie mij weer zitten op dat terrasje aan zee, voeten in het zand en de prachtigste tomaten op mijn bord. Er zijn er maar weinig die dat lukt.


En nu nummer 25, augustus 2014, Het jubileumnummer! En wat een plaatje, met natuurlijk taart (de decadente chocoladestapeltaart is hier thuis al "besteld""), jampotcocktails (wie heeft er nog glazen nodig), salade van gebakken seafood, campingrecepten, Peperonata en nog zo verschrikkelijk veel meer. En het zou werkelijk zo tof zijn als ik de avontuurlijke trip met kamperbus "neef Herbert" zou winnen.

Geen idee waar ik het over heb, neef Herbert, jampotcocktail? Dan mis je wat, dan mis je echt wat! Schiet ik door? Oordeel zelf, je kan het bomvolle jubileumnummer vanaf vandaag overal kopen. Alleen die vakantie voor twee met neef Herbert, die is voor mij........ hoop ik.

#jamieoliverjubileum
#jamiemagazine

vrijdag 18 april 2014

Koken bij Radio 6, Soul & Jazz!


Afgelopen maandagavond, vlak voordat ik naar mijn bed wil gaan zie ik een oproep van meneer Lekker Tafelen. Of iemand een keertje in de studio van +Radio 6 tijdens het programma Winfrieds Woonkamer wil koken. Wow, dat is nog eens leuk, koken voor mijn favoriete radiostation. Juist dat station dat ik altijd heel hard zet juist als ik aan het koken ben. Maar rust, rust, laat ik nu eens niet meteen ergens inspringen en er eerst eens een nachtje over slapen.

De volgende ochtend bleef de vraag toch door mijn hoofd spoken, maar er is een groot verschil tussen zelfvertrouwen en zelfoverschatting. Dus ondanks dat meneer Lekker Tafelen en meneer Foodfeest mij verzekerden dat ik het wel kon toch eerst dinsdagmiddag maar meer informatie gevraagd. Het antwoord daarop was: "Kan je donderdag?".

Slik, schrik, dat is overmorgen!!  Maar ik ken mezelf, als ik dit niet doe ga ik ontzettend spijt krijgen, ik ga ook zeker met mijn hoofd onder een dik kussen liggen omdat ik iemand anders hoor praten en koken op de plek waar ik had kunnen staan en ik kan nooit meer luisteren naar een lekkere soulplaat zonder aan dit moment terug te denken. Ik moest dus wel, ik kon niet anders, ook al kreeg ik direct last van zweethanden en kriebels in mijn buik.

Nu de kogel door de kerk was moest er een gerecht komen dat ik de mannen voor kon schotelen. En het liefst hadden ze ook nog een snack voor artiesten die in het laatste uur langs zouden komen. Ik denk dat ik binnen twee minuten nog nooit zoveel plaatjes door mijn hoofd heb zien schieten van allemaal dingen die ik ze graag wilde laten proeven, maar een studio heeft ook zijn beperkingen, geen oven en geen fornuis, want de brandweer is daar niet echt gelukkig mee. Toch nog snel kwam ik op de Panzanella, een heerlijke toscaanse broodsalade en wat zoute krieltjes met een lekkere sausje zoals ze het eten als tapas op de Canarische Eilanden.

Mooi dat voor elkaar, bijna alles al in huis, dus geen stress! Tot het moment dat op woensdagavond dochterlief zei: Mam, als dit nou de enige keer is dat ze jouw dingen mogen proeven neem dan de Crema Catalana mee, dat is je toppertje, die moet! Gezegd met een glimlach van oor tot oor, zeker toen ze bijval kreeg van meneer Foodfeest. Want het klopt, het is een toppertje, maar ze weet donders goed dat ik altijd wat extra maak en dat er dan thuis dus ook Crema Catalana gegeten wordt. Maar ja nu wel stress, want de ingrediënten daarvoor niet in huis. Alhoewel ik het eigenlijk belachelijk vind dat de supermarkt hier iedere dag tot 21.00 uur open is, was ik nu heel blij met deze ruime openingstijden.


Na telefoontjes met twee collega's van Lekker Tafelen die regelmatig op de radio te horen zijn voor de tips & tricks, trouwens ontzettend bedankt hiervoor Larisse en Vanessa, de oven aan, snijplank klaar, bakjes zoeken en de gerechten zoveel mogelijk voorbereiden. Ik had het naar mijn zin zo in mijn keukentje, want ik was zo aan het fluiten dat meneer Foodfeest vroeg of ik daar alsjeblieft mee kon stoppen. Maar ja, de klok tikt door en de tijd dat ik richting Hilversum moest kwam dichterbij. Tas met spullen wel driehonderd keer gecheckt, vroeg weg gegaan, 2 files overleefd en ruim op tijd aanwezig.

En ik kan niet anders zeggen Ties, Kevin en natuurlijk Winfried, jullie weten een mens wel op haar gemak te stellen! Ik was niet bloedzenuwachtig, maar had een goede dosis gezonde spanning in mijn lijf. Met het vooraf doorspreken van het programma, uitleg, grapjes en seintjes voelde ik me snel op mijn gemak en kon ik genieten van het moment.

Het was een feest om voor jullie te koken en wat zijn jullie lekkere eters. Ik had niet verwacht dat die grote bak Panzanella, mijn "breaking bread", op zou gaan. En die gezichten van jullie toen jullie de eerste hap Crema Catalana namen zal ik nooit meer vergeten! Als jullie na dit alles de krieltjes met mojo niet meer op hebben gekregen kan ik me dat prima voorstellen.

Het lied van "The J.B.'s Breakin' Bread" dat jullie hadden uitgezocht bij mijn Breakin' Bread salade heb ik toen ik gisteravond thuis kwam, met een grote glimlach op mijn gezicht en een wijntje in mijn hand, nog even heel hard afgespeeld. Ik kom graag nog een keertje terug!

#radio6
#winfrieds woonkamer
#panzanella

dinsdag 1 april 2014

Moestuintijd


Is het omdat ik er misschien meer op let of is de gemiddelde Nederlander meer aan het moestuinen? Is het de angst van alles binnen te krijgen waar je niet om hebt gevraagd (doet u mij maar een kilo wilde spinazie met wat extra gif, want dan zien die blaadjes er nog zo mooi uit) de reden dat ik steeds meer plaatjes voorbij zie komen met de allereerste aanplant van dit jaar. Ach misschien is het gewoon de leeftijd, want veel jonge mensen in mijn omgeving heb ik nog niet gehoord over nieuwe kaplaarzen, gieters en hoe dit prachtige weer nu misschien later in het seizoen tegen gaat werken.

Een halve seconde lang dacht ik: "Moet ik ook niet misschien eens zelf gaan kijken of ik zo'n lapje grond vol kan planten". Een halve seconde inderdaad, misschien nog wel minder want de herinnering die daarna kwam zorgde ervoor dat deze bel direct uit elkaar spatte. Namelijk de herinnering aan de vakanties van mijn moeder.

Wat heeft die ermee te maken zal je denken, maar mijn moeder had een moestuin. In haar allerlelijkste rokken, met dikke panty's en aan haar voeten de sokken van mijn vader gestoken in haar kaplaarzen stond zij in weer en wind dat stukje grond te bewerken alsof haar leven ervan af hing. Kilo's van de meest bijzondere boontjes, aalbessen waar je wel 100 potten jam van kon maken en een schuur die het hele jaar door naar ui rook omdat het planfond helemaal vol hing met gevlochten strengen. Het was haar lust en haar leven.........totdat ze 3 weken op vakantie ging......

Want ja, dan gaat het werk gewoon door. Het lijkt zelfs of het onkruid op dit moment gewacht had, groeien jongens, ze is een paar weken weg! En vandaar die halve seconde van mij, want wie beter dan haar eigen kinderen die het werk dan van haar overnamen. Dus togen mijn broer en ik op de fiets richting tuin (kon ze nu echt niet een stukje grond dichterbij vinden) en gingen de strijd aan met het onkruid, liepen voor mijn gevoel 50 keer met de gieter naar de sloot, want er viel die weken natuurlijk geen druppel regen. Of het regende 3 weken aan een stuk.... hoezo mooie zomer.... niet die drie weken! En plukken, laat ik dat niet vergeten. "Eet maar op hoor, er is genoeg en anders is het zonde".

Mijn moeder moest toch beter weten, ik ging echt die boterzachte peultjes en die goddelijke sperziebonen niet klaarmaken. En tuinbonen, jakkes, die moest ik dan nog eerst weer doppen. Echt niet! Kan me niet echt meer herinneren wat we wel gedaan hebben met die groente, ik hoop dat we een buurvrouw gelukkig hebben gemaakt, maar dat deel is volledig geblokt in mijn geheugen. Respect voor mijn mams die het jaren heeft volgehouden.

Maar een moestuin is voor mij dus onlosmakelijk verbonden met vakantie, dagjes strand, lezen in het zonnetje, modder en onkruid. De eerste drie omdat je je schuldig voelt omdat je niet geweest bent en de laatste twee omdat je wel geweest bent.

Vanmorgen op de markt nog maar eens met de bakker en de groenteman over gehad. De groenteman keek mij om begrijpelijke redenen aan alsof ik compleet gestoord was. Waarom zelf ploeteren terwijl hij al dat prachtigs gewoon heeft liggen en de bakker zag mij eerder in een strandstoel met een boekje zitten in een moestuintje waarin alleen gras groeit, met oké een paar bloemetjes.

Toen ik nog opperde er een schaap of geitje in te zetten om dan toch nog een beetje landelijk gevoel te hebben, kreeg ik allemaal dont's te horen. Kies voor een grasmaaier op zonne-energie en geniet van het moment! Kippen was volgens de bakker nog wel een optie, maar ja, die zorgen er niet voor dat je gras kort blijft.

Wat een zaligheid dat er tegenwoordig steeds meer pluktuinen zijn voor mensen zoals ik. Op een moment dat mij uitkomt, huppel ik langs rijen en rijen boontjes, uien, bloemen, aardappels, kruiden en neem en passant nog een mooi veldboeket mee. Kopje thee in de bijbehorende theetuin en klaar! Verzekerd wordt dat er geen enge gifmiddelen zijn gebruikt, dus kan met een gerust hart naar huis met mijn volle mand. En 's avonds aan tafel kan ik met trots zeggen: "Heb ik zelf geplukt!"

#moestuin
#pluktuin

vrijdag 7 maart 2014

National British Pie Week


Als je aan lekker eten denkt gaan je gedachten al snel richting Frankrijk of Italië. Maar in Engeland kan je behalve de fish and chips ook echt heerlijke gerechten krijgen. Londen krijgt steeds meer hippe restaurants en er komen steeds meer mooie kookboeken van de overkant van de Noordzee hier op de markt.

Deze week is het National British Pie Week (van 3 maart t/m 9 maart) bij onze westerburen. Zoete en hartige pies, met gehakt, appel, groente, wild, vis, je kan het zo gek niet bedenken of er is wel een pie variant van. Allemaal ovenschotels met een dakje van aardappels of deeg worden deze week overal geserveerd, geproefd en besproken. Heerlijk comford food, waar de Britten terecht trots op mogen zijn. Hebben wij dat in Nederland ook, een nationale stamppot week?

Net een nieuw kookboek gescoord: Het Farmhouse Cookbook met heerlijke pure gerechten, klassieke Britse boerengerechten in een modern jasje zoals ze het zelf omschrijven. En natuurlijk staat daar ook een pie in, de cottage pie met gort, rundergehakt en met een flinke scheut Worcestersauce, lekker Engels! Maak je hem met lamsgehakt dan heet hij Sheperds Pie, want tja herders associeer je toch eerder met een schaapskudde toch?

Meteen maar de proef op de som dus en recept testen. En lekker dat het was! Hoeveelheden van ingrediënten kloppen, tijden kloppen. Weer een boek dat vaker gebruikt gaat worden! Ik heb natuurlijk wel wat lopen spelen met de ingrediënten, wat meer Worcestersauce toegevoegd en wat andere dingen naar onze smaak aangepast. Wij hebben er goed met 4 personen van gegeten, zeker als je er nog een frisse groene salade bij doet. En maak je puree zelf, neem nou niet zo'n ovenschotelpureezakje, misschien makkelijker maar zoooo niet lekker!

Wat heb je nodig, buiten je oven op 200 graden, een ovenschaal van ca. 30x20 cm en een pan met deksel:

  • 50 gr. vluggort (gewoon bij de super, staat bij de rijst)
  • 4 dl runderbouillon
  • 3 el zonnebloemolie
  • 100 gr ontbijtspek, in reepjes gesneden
  • 1 ui, gesnipperd
  • 1 grote stengel bleekselderij, dunne plakjes
  • 5 wortels, in dunne plakjes
  • 2 teentjes knoflook, geschild, dunne plakjes
  • 600 gr rundergehakt (niet die magere!)
  • 1 el tijm
  • 3 el worcestersauce
  • 2 el tomatenpuree
  • 2 tl mosterd
  • 2 dl rode wijn

Voor de puree:

  • 1 kg geschilde kruimige aardappels
  • 50 gr boter
  • 125 gr zure room (zo'n klein bakje)
  • vers geraspte nootmuskaat

Hoe maak je het:

Doe de gort in de kokende bouillon, breng opnieuw aan de kook en laat 15 minuten zachtjes koken (met deksel op de pan). Zet vuur uit en giet niet af!

Verhit ondertussen de olie, bak het spek lichtbruin, doe de ui erbij en laat deze rustig mooi zacht worden. Doe de wortels, knoflook en bleekselderij erbij, roeren, deksel erop en laat nog 5 minuten garen.

Doe het gehakt erbij, vuur hoog, en rul het gehakt bruin. Voeg tijm , worcestersauce, tomatenpuree, mosterd, wijn en gekookte gort met het restje bouillon toe en laat zachtjes, op laag vuur met de deksel op de pan een minuut of 20-25 koken (saus moet lekker ingedikt zijn).

Had je de aardappels al gekookt? Anders nu doen terwijl het gehaktmengsel staat te pruttelen. De gare, afgegoten aardappels met een pureestamper fijn stampen. Roer de boter en zure room erdoor en breng op smaak met wat nootmuskaat, peper en zout.

Nog eventueel wat peper en zout bij het gehaktmengsel en schep in de ovenschaal. Schep de aardappelpuree erover en zet 35-40 minuten in de oven tot de puree mooi goudbruin is.

Smullen!! Ik ben voor een International British Pie Week!

#recept
#pie

vrijdag 21 februari 2014

Vezels, dat zit toch in dat donkerbruine brood?

Laatst hoorde ik: "Heb last van mijn buik, al een tijdje, kan niet goed naar.......je weet wel. Ik weet het, ik moet meer vezels eten, maar dat donkerbruine brood vind ik niet zo lekker. Eigenlijk zou ik meer noten moeten eten, maar dat komt er ook niet van."

Vezels, het lijkt soms alsof het een wat smerig dingetje is, zoiets als die levertraanpil van vroeger die je ook moest eten van je moeder omdat je anders de meest vreselijke ziekten kreeg. Een noodzakelijk kwaad.

Maar eerst meteen een dingetje uit de wereld helpen: in dat hele donkerbruine meergranen brood zitten vaak echt niet meer voedingsvezels dan in een gewoon volkorenbrood. Het is juist andersom. Omdat in een volkorenbrood alleen gebruik wordt gemaakt van de granen met hun jasje er nog omheen is dit brood dus 100%  volkoren. Meergranenbrood kan een basis hebben van volkorenmeel, maar vaker is de basis gewone bloem, met een beetje moutpoeder erbij voor de kleur. Wil je vezels scoren dan kan je dus beter voor volkorenbrood gaan. Of etiketten lezen!

Zo, nu dat uit de weg is, wat zijn voedingsvezels nou eigenlijk en hoeveel heb je er van nodig en waar vind je die dingen nu eigenlijk?
Vezels zijn het deel van een plant dat eetbaar is, maar dat niet door de dunne darm verteerd kan worden. Ze geven een plant stevigheid en vorm. Je vind dus geen voedingvezels in dierlijke produkten. En in een plant betekent dus alle planten, niet alleen granen!

Er wordt onderscheid gemaakt in twee soorten, fermenteerbare en (het kan bijna niet anders) onfermenteerbare, wat zoveel wil zeggen dat de ene soort oplosbaar is en de ander niet. Beide hebben ze ook een andere functie. De oplosbare worden in de dikke darm afgebroken en dienen onder andere als voedsel voor goede bacteriën die er bijvoorbeeld voor zorgen dat ziekteverwekkers minder kans krijgen, de zogenaamde prebiotica. De andere soort, de onoplosbare nemen vocht op en zorgen ervoor dat je ontlasting meer volume krijgt en dat je wat vlotter.........je weet wel (ja daar is hij!). Dit verhaaltje maakt dus ook meteen duidelijk dat je beide soorten nodig hebt en dat je last van die buik blijft houden als je alleen maar aan de bruine boterhammen gaat.

Hoeveel heeft een mens nu eigenlijk nodig van die vezels? De ADH (aanbevolen dagelijkse hoeveelheid) is 30-40 gram. Als je bedenkt dat er in een volkorenboterham 2,3 gram zit, zakt de moed je waarschijnlijk al in de schoenen. Dat ga je nooit redden. De aanbevolen hoeveelheid boterhammen per dag is 6-7, maar heel eerlijk, als ik er twee op een dag is zit ik echt wel aan mijn max. Waar haal je vezels dan wel vandaan? En daar komen die 2 ons groente, 2 stuks fruit om de hoek. Want daar kan je toch een berg vezels uithalen! Een bakje framboosjes knalt meteen 7,5 gram je lijf in, een appel met schil 3,5 gram en een opscheplepel bonen 7 gram. Met een aardappel (3,1 gr. per 100 gr) of volkorenmacaroni (4,4 gr. per 100 gram) erbij en dan gaat het ineens toch een stuk de betere kant op. Kan je op zondag toch nog dat beschuitje met 0 gram vezels eten!

Lijsten met het aantal vezels per produkt kan je volop vinden op internet, dus het lijkt mij onzin om dat hier ook nog een keer te doen. Kijk bijvoorbeeld eens op www.spijsvertering.info.

Misschien denk je als je alles optelt wat je op een dag binnenkrijgt, dat je dicht in de buurt komt of het minimum zelfs haalt. Hoe kan het dan dat ze voor jou niet doen wat ze voor andere mensen blijkbaar wel doen? Omdat vezels vocht nodig hebben! Zonder vocht wordt het een stuge, stijve boel, die tja die opgeblazen, pijnlijke buik geeft en van die harde....... je weet wel. Denk maar aan de banaan die de boel zou stoppen als je last hebt van buikloop. Nogal wiedes, daar zitten genoeg grammen vezel in en zonder vocht wordt dat dus een stugge bal.

Vocht is het tovermiddel dat de vezels laat doen waar ze goed in zijn! En niet twee of drie glazen maar ongeveer 1,5 liter per dag. Als het goed is haal je nog een halve liter uit je voeding en zo kom je mooi op de 2 liter per dag. Is het warm of sport je veel en transpireer je daarom meer dan heb je meer nodig, lijkt me logisch. Zet 's morgens een fles met water neer, thuis op de tafel of op je werk op je buro en je kan goed in de gaten houden of je in de buurt komt. En niet alleen water telt, je kopje thee en dat glaasje melk ook!

Maar ga nu niet meteen morgen als een idioot aan de volkorenboterhammen, besjes en zilvervliesrijst als je er net achter gekomen bent dat je toch wat weinig van deze wonders binnenkrijgt. Je lijf zal even moeten wennen, maar zal uiteindelijk erg blij zijn als je wat bewuster meer vezels gaat eten.

Bijkomend voordeel: je voelt je eerder vol en met de zomer, die eraan komt, toch mooi meegenomen!

#vezels

donderdag 13 februari 2014

Ik zou vanavond wel eens iets lekkers willen eten!


Soms probeer ik het weer een keertje, vragen aan meneer Foodfeest wat hij 's avonds graag op zijn bord wil zien. En ondanks dat ik eigenlijk wel weet wat zijn antwoord is, hoop ik ooit een keer verrast te worden. Want steevast is zijn reactie: "Ik zou vanavond wel eens wat lekkers willen eten". Ik hoor je denken: wat is hij een idioot en wat is zij een watje dat ze dat pikt!

Maar ik weet dat hij het zo niet bedoelt, het komt alleen een beetje beroerd uit zijn mond. En het is altijd met zo'n scheef lachje. Of ik furieus of met zo'n zelfde scheve lachje reageer ligt aan hoe ik opgestaan ben, of ik al een bak koffie op heb, of de zon schijnt of dat het grijs weer is en nog meer van dat soort dingen. Meneer Foodfeest is niet dom en zorgt er in ieder geval voor dat die bak koffie al klaar staat op het moment dat ik één oog pas half open heb.

Maar toch....... ik ben maar eens op gaan schrijven wat ik bijna iedere avond uit mijn keukentje tover. Bijna iedere avond inderdaad, want meneer kookt in het weekend, dus gaan we dan bij vrienden eten, struinen op zondag langs eetkraampjes bij de Neighbourfood Market of de vriezer wordt geplunderd. Tenzij ik zelf persé iets wil proberen of vrienden of de kids komen, dan is meneer Foodfeest vrij. Ik zei al, meneer is niet dom.......

Hier gaan we dan:

Zaterdag:
hele late lunch: focaccia met roquefort, spinazie en granaatappelpitjes, zwaar genoeg om de rest van de dag op te leven. 's Avonds toch nog maar wat zoet-zoute pinda's gemaakt voor de lekkere trek.

Zondag: kids kwamen wel, toen niet, toen weer wel en uiteindelijk niet. Veel kip de rest van de week voor ons dus, want het zouden de twee grootverbruikers zijn die uiteindelijk niet kwamen. Krantje lezen en toen begon het tegen lunchtijd met: waarom maak je nooit meer dat ene dingetje met die vis....eh? Dingetje? Even doorvragen gaf een gerookte forel-roomkaas salade met donker brood. Daarna rustig door naar de kippenbouten met bloedsinaasappels, die ik had ingeslagen om die hele grote lange lijven van de jongens te vullen, die niet kwamen.... Gevolgd door warme vijgen met griekse yoghurt, amandelschaafsel en oranjebloesemwater. Heerlijk, maar een uurtje trainen is echt niet genoeg om al dit lekkers weer van je lijf af te krijgen.....

Maandag: niets wordt weggegooid, dus de rest van de kip van gisteren met een groene salade gegeten en na het sporten toch nog een beetje trek.......toch maar een toetje van de griekse yoghurt met wat honing en een pietsie granola.

Dinsdag: mee naar zijn werk een stuk zelfgemaakte volkoren focaccia met kruiden en zongedroogde tomaatjes. En 's avonds tonijn en zalm in een limoenmarinade. Stukje vis, altijd lekker!

Woensdag: hapje buiten de deur, heerlijk bij Kamphuisen aan een tafeltje geschoven. Oude stroopwafelbakkerij en nu een fijn eetlokaal. Vooral als het lekker warm weer is een favoriet plekje, heerlijk onder de oude visbanken aan de gracht eten of gewoon borrelen. En hun mosseltjes op portugese wijze zijn oh zo lekker!

Donderdag: baksel voor Lekker Tafelen, een Pissaladière, met zoete uien en een zelfgemaakte ansjovispuree die ik vaker ga maken. Goh wat was dat lekker.

Vrijdag: kippetje uit de oven, zoals mijn opa (ja mijn opa, de kip was voor mijn oma verboden terrein!) hem altijd maakte als ik kwam logeren. De kip was eigenlijk ook voor de jongens afgelopen zondag, maar bij de poelier gehaald, super vers en kon dus wachten tot vandaag. Spruitjes met spekjes en chilisaus erbij en uitbuiken!  Nee, de kip was niet op, dus het vlees in een bakje en dat gebruiken we wel weer in een salade of zo.

Ik heb voor de gein eens naar de calorieën gekeken en met uitzondering van zondag viel het best wel mee. Maar om het zekere voor het onzekere te nemen stond meneer toch zeker 4 keer deze week in de sportschool.


En natuurlijk ook om de komende week weer te kunnen zeggen: "Ik zou wel eens wat lekkers willen............!".

#weekmenu






maandag 10 februari 2014

Korenmolen De Roode Leeuw


Een molen bezoeken, dat doe je als je je kinderen iets anders wil laten zien dan een pretpark. Of als je bezoek hebt uit het buitenland en je de toerist in eigen land gaat uithangen. En nooit, maar dan ook nooit ga je dat winkeltje in, want daar verkopen ze vast alleen maar magneetjes of beeldjes en proberen ze je "Vrienden van de molen" te laten worden.......
Tenminste zo dacht ik tot afgelopen week. En met het schaamrood op mijn kaken moet ik bekennen dat ik het echt helemaal verkeerd heb. Tenminste wat dat winkeltje bij "onze" molen betreft.

Een molen bezoeken doe ik niet wekelijks, niet maandelijks en zelfs niet jaarlijks. De laatste keer dat ik mij kan herinneren is dat ik alleen maar bezig was om kinderhandjes veilig te stellen, te zorgen dat ze niet als een Tarzan aan de touwen gingen hangen of de een of andere schuif open aan het trekken waren. Een gevalletje trauma dus.

Binnenkort heeft Lekker Tafelen een thema dat met de molen te maken heeft. Dus dat trauma opzij gezet en maar eens gaan uitzoeken hoe dat zit met de molens in mijn woonplaats. Eén ben ik wel eens in geweest, maar toen was ik dus vooral met andere dingen bezig. Zat daar een winkeltje bij? Geen idee, daar ben ik vast hard langsgerend, achter die kids aan die vast weer een andere leuke uitdaging zagen. Op internet zag ik dat er een molenwinkel is, maar bij een andere molen. Een andere molen? Waar dan? Adres opgeschreven, op de fiets gesprongen en richting centrum gegaan.

Na wat zoeken stond daar toch een prachtige molen. Hoe heb ik die toch iedere keer over het hoofd gezien, midden in het centrum van Gouda! Een ambachtelijke windkorenmolen, De Roode Leeuw, gebouwd in 1727 en nog vol in bedrijf. Een molen met historie, is een tijdje buiten bedrijf geweest in de jaren 20 van de vorige eeuw door de toegenomen industralisatie, daarna het halve binnenwerk gesloopt tijdens de hongerwinter in '44-'45 om als brandhout te eindigen, maar prachtig gerestaureerd en sinds 1985 weer vol in bedrijf. Bezoeken kan: 50 cent voor een kind, 1 euro een volwassene, waar vind je nog deze prijzen!

Zover de molen, maar toen moest ik dat winkeltje nog in, zou er echt alles te koop zijn dat ik op internet had gezien. Zou ik niet stiekem toch een miniatuur molentje aangepraat krijgen of een magneetje aan mijn fiets geplakt zien? Niets van dat al! De molenaar, die terwijl hij nog aan het malen was, zo van de 4e etage op z'n krukje de winkel gerold was, ondertussen nog snel even dat strootje uit z'n haren geplukt (sorry molenaar Willem, bij wijze van spreken :)) smeert helemaal niets aan. Met een brede glimlach, trots op zijn vak en lekker kletsend over van alles, laat hij je lekker rustig langs de schappen gaan. Hij maalt trouwens ook voor bakkers, natuurvoedingszaken en collega molenaars met een winkel.


Ondertussen werd het steeds drukker in het winkeltje. Niet met toeristen, maar met plaatsgenoten die hier hun havervlokken, tarwemeel, broodmixen en noem verder maar op halen. Nou hoor ik je denken: "duur zeker, dat ambachtelijke spul!" Dus niet, de prijzen zijn hetzelfde als bijvoorbeeld een pak biologische tarwemeel bij de super. Tarwezemelen of een pak muesli is zelfs een stuk goedkoper. Ik begrijp nu wel waarom de buurtbewoners hierheen gaan.

De winkel is twee keer per week open, op donderdag van 9-14 uur en op zaterdag van 9-16 uur. Ik ga hier in ieder geval vaker komen, met liefde gemalen meel kan niet anders dan goed smaken!

En trouwens, de enige twee toeristen die ik op die donderdagochtend heb gezien stonden buiten, van een afstandje te kijken, te smoezen en kwamen echt niet binnen. Bang voor dat magneetje, dat miniatuurtje en "Vrienden van...." natuurlijk!






#molen
#tarwe
#meel